Ons laatste dagje

Op onze laatste dag in de USA hebben we allereerst eens lekker rustig aan gedaan. Gisteravond hadden we beide lang in bad gelegen (vooral om warm te worden na de ijskoude boottocht) dus douchen sloegen we daarom vanochtend over. Gisteren hadden we ontdekt dat we voor de 45 dollar die we voor deze verder perfecte hotelkamer betalen wel een gratis ontbijt en internet krijgen. Daarom gingen we vanochtend maar eens kijken wat er op het ontbijtmenu stond. Nou, niet echt veel maar de cerials smaakten prima. Toen was het op naar het Monterey Aquarium. Even nadat deze was opengegaan (10 uur) stonden we daar in de rij. Echt een geweldig mooi opgezet complex. Op fora hadden we gelezen dat mensen er gemiddeld 2,5 uur zoet waren. Nou, dan doe je alles wel op een turbo-snelheid. Wij liepen 5 uur later de deur uit en hebben de 2e helft van ons bezoek alles een stuk sneller gedaan dan we normaal zouden doen. We begonnen om half 11 met een voermoment van de zeeotters. De zee rond Monterey is een van de weinige plekken waar deze otter in het wild nog voorkomt en een paar dagen geleden hebben we er al een zien dobberen. In dit aquarium hebben ze 5 otters rondzwemmen, die allemaal vondeling waren of in gevangenschap geboren zijn. Hierdoor kunnen ze niet meet de natuur in en worden ze hier opgevangen. Het is een drukte van jewelste bij het voeren en de brutaalste mensen staan uiteindelijk vooraan, jammer genoeg.
We vervolgen onze weg eerst maar eens naar een goede kop koffie en thee om die vervolgens buiten in het zonnetje (jaja, die schijnt vanochtend volop!) opdrinken. Daarna is het tijd voor diverse paviljoens waar je kunt voelen, kijken en genieten van diverse zeedieren. De roggen die in de voelbak zitten, zijn echt cool! We zijn vooral onder de indruk van de mooie en degelijke manier waarop het allemaal is opgezet. Er is vooral veel tijd besteed aan het kind-vriendelijk maken van alles. Nou, dat is gelukt. Buiten staan we ook nog even te kijken bij een demo van de in gevangenschap levende albatros (kan niet meer vliegen ivm vleugelprobemen). Hier wordt vooral benadrukt dat er voor dit soort vogels een groot gevaar in zee drijft: plastic! Oftewel, geen plastic meer rond laten slingeren. In een buisje tonen de dames hoeveel plastic er in de maag van één albatros is aangetroffen, indrukwekkend. Ondertussen is het half 2 geworden en hebben we beide behoorlijk honger gekregen. In het restaurant eten we een heerlijk broodje clam-showder eten. Het 2e deel van ons bezoek bestaat vooral uit het bekijken van schitterende kwallen en een enorm bassin met daarin enorme tonijnen. Echt heel cool, alleen jammer genoeg moeilijk vast te leggen op de gevoelige plaat!
Rond 3 uur lopen we het aquarium uit en stappen we de auto in, op weg naar een mooie rondrit langs de kust. Pieter belt nog even om te melden dat in Utrecht alles prima is en Muis de boel al weer aardig afbreekt. Goed om te horen!
Bij de 17-miles drive aangekomen blijkt dat de Amerikanen willen dat we hier 10 dollar voor neerleggen. Hier hebben we beide niet veel zin in en besluiten door de rijden naar Carmel, waar we met een goede pok koffie/thee in de hand een lekker rondje lopen. Terug in het hotel mesten we eerst even de Jeep uit en beginnen ook op onze kamer vast aan de eerste voorbereidingen van vertrek en checken alvast even in voor onze vlucht van morgen. United heeft ons zonder te vragen op een Economy-Plus stoel gezet, SUPER! 12cm extra beenruimte zijn vooral goed nieuws voor Mark. Omdat we geen printer hebben meegenomen rijden we naar De Kinko’s om daar de pagina’s af te laten drukken. Vervolgens eten we nogmaals bij Rosine’s, aangezien dit de eerste keer goed bevallen is. Helaas blijken de porties dit keer echt veel te groot, met 2 doggy-bags bij ons verlaten we het pand.
Op de kamer pakt Iris vast de koffers in, maakt Mark de administratie in orde en genieten we nog van een laatste biertje en wijntje. We besluiten om vanavond maar niet te vroeg te gaan slapen en morgen op tijd uit de veren te gaan, zodat we hopelijk in het vliegtuig, op weg naar Frankfurt, lekker kunnen slapen. We zullen zien!