We zijn onderweg, vrijdag 18 april

Dat ging lekker soepel zeg, ons vertrek afgelopen vrijdag. Normaal gesproken zorgt het op vakantie gaan nog wel eens voor wat hoogspanning tussen Iris en mij maar dit keer lijkt alles van een leien dakje te gaan. Om even voor 7 verlaten we ons huisje, na Muis natuurlijk gedag te hebben gezegd, met de koffers op weg naar Utrecht Centraal. Rond half 8 komen we aan op Schiphol en kunnen als een van de eersten aansluiten in de rij voor de check-in van vlucht UA909 naar Chicago. Na een beetje ruzie te hebben gemaakt met wat vreemd incheckende Amerikaanse dames, kunnen we om half 9 al door de douane, ook dat gaat erg soepel. Na een uurtje winkelen en slenteren is het tijd voor koffie. Na een aanvankelijk koud saucijzenbroodje die linea recta terug gaat naar de keuken, belt Martijn op, die zijn net door de douane voor hun vlucht richting Azie. Na even gezellig met hun hebben zitten kletsen blijkt het opeens al half 11 en moeten we ons haasten om niet bij een gespoten gate te komen. Als een van de laatste worden we onderworpen aan de veiligheidscheck. Dit keer niet al te moeilijke vragen of een raar amicaal praatje, alleen de broodnodige details over wie de koffer heeft ingepakt en of we nog spullen voor iemand meenemen.
Om 11 uur gaat de deur van het vliegtuig al dicht en we zitten op rij 34, met z’n 2-en bij het raam. Voor het eerst sinds lange tijd hoeven we niet naar de Polderbaan te rijden, na een paar 100 meter kunnen we de lucht al in, eigenlijk nog voor het schema van 11:15. De vlucht verloopt prima en we landen een half uur voor schema op Chicago, waar de douane ook een fluitje van een cent blijkt. Na onze koffers weer te hebben afgegeven brengt de people-mover ons naar terminal 1, waar we aansluiten in een lange rij voor de controles (is dit die rij waar Pieter uitgestapt is om een peuk te doen en daarna in de problemen kwam??? Waarschijnlijk wel!). Er is een kleine chaos bij gate M10 waar geen 747 klaar staat om ons naar SF te brengen maar een 777. Omdat die kleiner is, kunnen veel mensen niet mee, wij gelukkig wel! Ook deze trip verloopt soepel en om ongeveer 18 uur lokale tijd landen we op SF, waar geen enkele vorm van controle op ons wacht en we binnen een paar minuten met onze koffers buiten staan. Op naar de BART, de metro/trein die ons, inmiddels al behoorlijk vermoeid, binnen 25 minuten op Powel-street afzet. Een korte wandeling bult op is nodig om het Maxwell-hotel te bereiken. We krijgen een kamer zonder uitzicht op de 9e verdieping, maar die is wel lekker rustig, aan de achterkant van het pand, dus geen lawaai van de straat. Snel gaan we nog even een hapje prikken, Tad’s steakhouse beidt ons een snelle lap vlees (erg lekker) en een uurtje later gaan we snel het bed in. Moe en met 24 uur op in onze benen.