We worden op de 16e dag van onze trip lekker laat wakker, na negen uur, zodat we te laat zijn voor het gratis ontbijt van ons hotel. Ach, over het algemeen stelt die niet veel meer voor dan slappe koffie, stokoude bagels en in plastic verpakte fabrieks-muffins. We douchen ons rustig en gaan naar de naastgelegen Starbucks voor een verlaat ontbijt. Via de supermartk, waar we wat broodje voor de lunch halen, gaat de tocht vandaag eerst zuidwaards, door een schitterende canyon, richting Malibu. Het weer is dan al perfect, al zal de echte Californiër het wel wat fris vinden. Voor ons is het prima, strak blauwe lucht, zon, 25+ graden en een fris windje voor de verkoeling. Via de oude highway 1 gaat de tocht vervolgens naar het westen en komen de mooiste stranden en plaatsjes tegen. Even voor Stanta Barbara besluiten we de weg (het is inmiddels een echte snelweg geworden) te verlaten om onze lunch op te gaan eten. Het bij toeval gekozen plaatsje (Carpinteria) blijkt een schot in de roos, een heerlijk rustig strand met voldoende parkeerplaatsen wordt al snel gevonden en in het zand eten we de verse broodjes met jam en cream-cheese op. Even luieren nog en dan snel verder, we willen namelijk nog voor 4 uur bij een wijnproeverij zijn. Er wordt namelijk veel wijn gemaakt in het gebied ten noorden van Santa Barbara. Aangezien we al een uurtje op het strand hebben gezeten en nu juist dit strand de grootste attractie van Santa Barbara is, besluiten we deze bekendere stad aan ons voorbij te laten gaan.We rijden verder op de 101 tot aan Solvang. Daar boeken we eerst, met geleende WIFI van de lokale koffieverkoper, een hotel in het 20 miles verderop gelegen Santa Maria. Dan rijden we verder Solvang in, het dorp dat bekend staat als het stukje Denemarken in de VS. Nou, het lijkt er inderdaad best aardig op, de huizen zijn in deense stijl, er hangen overal door-witte vlaggen, we zien straatnamen als Nykopingsvej en er is natuurlijk een replica van de kleine
zeemeermin. De highway die we dwars dor het dorp moeten rijden is helaas afgezet. Nieuwsgierig als we zijn gaan we op onderzoek uit waarom deze is afgezet. Het blijkt een groot paarden evenement te zijn dat jaarlijks in het dorp wordt gehouden. Een oude dame vertelt ons dat het met de inwijding van de nieuwe leden en paarden te maken heeft en vooral om prestige gaat. We bekijken het even en vervolgen onze weg naar een wijnproeverij, die niet ver weg blijkt. Voor 10$ kunnen we 7 wijnen proeven maar helaas, er zit geen enkele echt lekkere wijn bij. Wel blijkt het wijnhuis wijnen met de naam Iris te maken. Ons plan was het wel om een fles hiervan te gaan kopen maar als je 60$ moet betalen voor een fles die je nog niet eens lekker vindt dan is dat natuurlijk niet echt slim.Rond 5 uur rijden we richting hotel. Een mooi schoon en groot hotel ligt aan de rand van het stadje. Onderweg er naar toe zijn we in Santa Maria al 2 Rabobanken tegen gekomen, 1 zelfs naast ons hotel. Later blijken er nog minimal 3 banken te zijn, een ware Rabo-concentratie dus! Zouden ze hier ook een jaarlijks voetbaltoernooi organiseren, of doen ze dat hier met baseball?
Aan de balie vragen we naar een goede plek om te gaan eten. De
jongen verwijst ons naar een steakhouse waar op speciale manier het vlees wordt bereid en waar mensen vanuit de wijde omgeving op af komen. We rijden er snel naar toe en komen er dan achter dat we niet de enige gasten zijn, de wachttijd bedraagt 60-90 minuten. Wel is er een gezellige bar waar het hele dorp al zit te drinken. We besluiten aan te schuiven en al snel zit Iris aan de cocktail. We raken aan de praat met wat lokale mannen. De een blijkt een zwembadbouwer die net terug is uit Europa, waarbij hij zelfs in ons land is geweest. Na veel gokwerk komen we er achter dat hij in Dusseldorf is geland maar waar zijn klant zat is nog een raadsel. Zijn vrouw weet uitkomst, ze start de laptop op en het blijkt een bedrijf in Venray te zijn. Inmiddels is de wachttijd voorbij en we schuiven aan in een grotere zaal vol etende mensen. We hebben nog wel als tip gekregen voor de kleine versie van het vlees te kiezen. Nou, die tip blijkt goud waard. Mark besteld een kleine steak en Iris kiest voor lamsbout. Het blijken enorme lappen vlees te zijn, waar in Nederland minimaal 3 mensen van te eten zouden hebben gekregen. Het vlees is bereid op een grote barbecue boven een met eikenhout gestookt vuur (jammer genoeg hebben we dit keer onze camera niet meegenomen). Het is heerlijk maar natuurlijk veel te veel. Met een doggy-bag en een paar mooie stickers van de barman in de hand, verlaten we rond 10 uur het pand. Moe en met een volle buik duiken we ons bedje in en wordt er nog een stukje aan het blog toegevoegd.