Na een wat onrustige nacht, hadden we een prima ontbijt. De reviews op het internet over dit hotel zijn duidelijk verleden tijd, want alles is opnieuw geverfd en gemeubileerd. Good for us! Om kwart over negen zijn we bij Hearst Castle, waar we met een hele kleine groep (prettig!) een ruim anderhalve uur tour door het kasteel krijgen. Mister Hearst blijkt allerlei verschillende bouwstijlen bij elkaar verzameld te hebben en heeft er zijn eigen droom huis/kasteel van gemaakt. Vele onderdelen komen uit Europa, waar hij het na de eerste wereld oorlog voor relatief weinig geld heeft kunnen kopen. In deze tijd waren de dollars nog geliefd, haha. Gotische kerkbanken uit Engeland, schitterend mozaïek uit Spanje, eeuwen oude beelden uit Italië en Griekenland en wandkleden uit Vlaanderen. Maar ook tegelwerk uit India, beelden uit Egypte en niet te vergeten zijn eigen privé dierentuin met leeuwen, ijsberen, antilopen en andere exotische dieren uit de rest van de wereld. Zo lopen er in de 770 km2 die er nu nog bij het landgoed horen nog zebra’s die afstammen van geïmporteerde exemplaren uit Afrika. Een man met passie voor bouwen (het gebouw is nog niet af) en verzamelen. Indrukwekkend om de exorbitante verblijven te zien, maar ook raar om alle verschillende stijlen uit de verschillende landen en eeuwen door elkaar gebruikt te zien boven op een berg aan de Amerikaanse kust. Voor de Amerikanen is het echter van grote historische waarde, lees: het is een ‘built your own dream project’ en het bevat veel Europees bouwmateriaal. Maar zo als alles hier is het natuurlijk opgebouwd uit beton. Al is dit beter beton dan ons beton in de jaren twintig. Zo heeft het begin 2000 een aardbevingen van 6,5 op de schaal van Richter zonder kleerscheuren doorstaan, terwijl 40 mile verder op verschillende huizen zijn ingestort. De architect, een vrouw, heeft zelfs een ingenieus watersysteem opgezet met water aanvoer uit de bergen. Op deze manier was er vanaf het begin stromende water, elektriciteit en telefoon (we hebben het over de jaren 20) en had iedere gast zijn eigen badkamer. Verder was de ranch geheel zelfvoorzienend door een eigen veestapel en moestuinen, maar dat moest ook wel zo ver van de buitenwereld. We eindigen onze tour in het immense binnen zwembad, gebouwd onder de tennisbanen en voorzien van duizenden gekleurde glazen mozaïek steentjes.
Na alle oh’s en ah’s vervolgen we onze weg langs de kust. Een stukje verder op stoppen we bij een Olifanten Zeeleeuwen kolonie waar honderden (stinkende!) wijfjes en huilers op het strand liggen. De mannetje zijn aan het jagen in de oceaan en komen in juni weer bij de kust, waarna de vrouwtjes weer op jacht gaan. Het is een drukte van jewelste en we balen (zoals wel vaker vandaag) dat we geen camera hebben. Maar op internet zijn vast leuke plaatjes te vinden net zoals de rest van de adembenemende kustlijn van Californië. Het zonnetje schijnt en het water is hier kraakhelder en azuurblauw. En dat voor een oceaan! Jammer dat het water zo koud is. In Gorda eten we een hotdog en kijken of we nog walvis kunnen zien. Volgens de winkeleigenaar komen hier in januari 50 tot 60 walvissen per dag langs de kust als ze terugkeren uit de wateren van Alaska. Helaas zien we er nu geen, maar misschien hebben we morgen meer geluk als we op ‘whale-tour’ gaan. Big Sur en omgeving zijn ook fantastisch en als we in Carmel at the Sea aankomen verbazen we ons over de gezelligheid in het dorp. Duidelijk Spaanse en Mexicaanse invloeden met schattige kleine winkeltjes en gezellige straatjes. Na een kop koffie met bedenktijd, besluiten we toch een nieuwe lens te kopen (Mark checkt telefonisch drie andere winkels in de buurt, helaas geen goedkopere). $430 lichter, maar vanaf nu kunnen we weer foto’s maken! Na geconfronteerd te zijn met een zeer interessante manier van parkeermeters (mevrouw in golfkarretje scheurt de straten rond en zet met een stuk krijt aan een stok een streep op de autoband) rijden we naar ons hotel. Goedkoop, maar wederom prima. Ook hier hebben Indiërs het roer overgenomen en de boel opgeknapt. We eten in het centrum bij een gezellig diner (handig die Lonely Planet), lopen nog een rondje over de pier en ontdekken een geweldige biologische supermarkt op loopafstand. De komende drie dagen zitten we hier prima, alleen geen internet (maar gelukkig de buren wel ,-))
Na alle oh’s en ah’s vervolgen we onze weg langs de kust. Een stukje verder op stoppen we bij een Olifanten Zeeleeuwen kolonie waar honderden (stinkende!) wijfjes en huilers op het strand liggen. De mannetje zijn aan het jagen in de oceaan en komen in juni weer bij de kust, waarna de vrouwtjes weer op jacht gaan. Het is een drukte van jewelste en we balen (zoals wel vaker vandaag) dat we geen camera hebben. Maar op internet zijn vast leuke plaatjes te vinden net zoals de rest van de adembenemende kustlijn van Californië. Het zonnetje schijnt en het water is hier kraakhelder en azuurblauw. En dat voor een oceaan! Jammer dat het water zo koud is. In Gorda eten we een hotdog en kijken of we nog walvis kunnen zien. Volgens de winkeleigenaar komen hier in januari 50 tot 60 walvissen per dag langs de kust als ze terugkeren uit de wateren van Alaska. Helaas zien we er nu geen, maar misschien hebben we morgen meer geluk als we op ‘whale-tour’ gaan. Big Sur en omgeving zijn ook fantastisch en als we in Carmel at the Sea aankomen verbazen we ons over de gezelligheid in het dorp. Duidelijk Spaanse en Mexicaanse invloeden met schattige kleine winkeltjes en gezellige straatjes. Na een kop koffie met bedenktijd, besluiten we toch een nieuwe lens te kopen (Mark checkt telefonisch drie andere winkels in de buurt, helaas geen goedkopere). $430 lichter, maar vanaf nu kunnen we weer foto’s maken! Na geconfronteerd te zijn met een zeer interessante manier van parkeermeters (mevrouw in golfkarretje scheurt de straten rond en zet met een stuk krijt aan een stok een streep op de autoband) rijden we naar ons hotel. Goedkoop, maar wederom prima. Ook hier hebben Indiërs het roer overgenomen en de boel opgeknapt. We eten in het centrum bij een gezellig diner (handig die Lonely Planet), lopen nog een rondje over de pier en ontdekken een geweldige biologische supermarkt op loopafstand. De komende drie dagen zitten we hier prima, alleen geen internet (maar gelukkig de buren wel ,-))
Helaas hebben we van deze dag geen foto's, de oorzaak is jullie bekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten